بررسی اپیدمیولوژی وضعیت مفصل گیجگاهی - فکی در جمعیت استان تهران سال 1374

هدف از انجام این تحقیق تعیین اپیدمیولوژی وضعیت مفصل گیجگاهی- فکی در سه گروه سنی II (19-15 سال) III(44-35 سال) و IV(74-65 سال) در استان تهران بود.تعداد 720 نمونه از جمعیت استان تهران که شامل 377 نفر زن و 343 نفر مرد، 360 نفر در گروه سنیII ، 180 نفر در گروه سنی III و 180 نفر در گروه سنی IV بود. با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای، طبقه‌بندی تصادفی و سیستماتیک انتخاب شدند. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و تکنیک تحقیق، مشاهده و مصاحبه و استفاده از فرم اطلاعاتی بود. متغیرهای مورد بررسی شامل درد و حساسیت عضلات و صدای مفصل (Clicking) به صورت ابژکتیو و سابژکتیو، حداکثر باز شدن عمودی فک، سن، جنس، محل زندگی، میزان تحصیلات، وضعیت اقتصادی و مال اکلوژن بود. ابزار مورد استفاده در این تحقیق شامل خط‌ کش فلزی کوچک، dish، گاز استریل، صندلی پرتابل و محلول ضدعفونی بود.نتایج نشان داد که 11.4 درصد از نمونه‌ها دارای علایم سابژکتیو و 6.2 درصد از نمونه‌ها دارای علایم ابژکتیو (1.8 درصد حساسیت عضلات و 4.4 درصد صدای مفصل) بودند تفاوت معنی داری بین دو جنس، از نظر توزیع فراوانی افرادی که حداکثر بازشدن عمودی فکشان کمتر از 40 میلی‌متر بود مشاهده نشد، اما متوسط بازشدن عمودی فک برای مردان (48.59 میلی‌متر) بطور معنی‌داری بیش از زنان (46.27 میلی‌متر) بود (P<0.001).با بالا رفتن سن، تعداد افرادی که محدودیت باز شدن فک داشند افزایش می یافت (P<0.01) در مجموع، میزان شیوع TMD در جمعیت مورد بررسی در مقایسه با میزان شیوع در سایر کشورها به ویژه کشورهای صنعتی، پایین بود.